لاو

عاشق نبودی تو من عاشقت بودم 
درقبله گاه عشق بودی تو معبودم 
آرام و آسوده در خواب خوش بودی 
یک لحظه من بی تو هرگز نیاسودم 
من با نفسهایم نام تورا خواندم 
کاش ای هوس بازم با تو نمی ماندم 
روزی که میگفتی من با تو میمانم 
روزی که دانستی من بی تو میمیرم 
روزی که با عشقت بستی به زنجیرم 
بازنده من بودم این بوده تقدیرم 
خوش باوری بودم پیش نگاه تو 
هر دم زچشمانت خواندم کلامی نو 
عشق تو چون برگی در دست طوفان بود 
دل کندن و رفتن پیش توآسان بود 
روزی به من گفتی دیگر نمیمانم 
گفتم که میمیرم گفتی که میمانم 
باور نمیکردم هرگز جدایی را 
آن آمدن با عشق این بی وفایی را .